22/8/2017 0 Reacties Smaak geven aan je LevenEnkele dagen geleden, toen het weer wisselvallig en regenachtig was, vroeg mijn elfjarige zonnige zoon me naar de zin van het leven. Ik keek recht in zijn prachtige, vragende en doordringende ogen en voelde hoe een steek van spijt mijn brein begon te prikkelen. ‘Oh nee,’ dacht ik, ‘hij is op het punt aanbeland waar hij de lichtheid van het onschuldige, kinderlijke bestaan dreigt te verliezen!’ Verlamd door het belang van deze gebeurtenis, wist ik niet meteen wat zeggen, tot plots Viktor Frankl’s boek ‘De Zin van het Bestaan’, voor mijn geestesoog verscheen. Daarop nam ik mijn kleine jongen in de armen, hield hem dichtbij mijn hart, keek in het oneindige en fluisterde: ‘Er zijn drie manieren waarmee we zin en betekenis in ons leven kunnen vinden: 1. door een werk uit te voeren of een daad te verrichten; 2. door iets te ervaren of iemand te ontmoeten; 3. door de houding die we tegenover de onvermijdelijke vormen van lijden aannemen. Onthoud, mijn kleine held, mijn Zon der zonnen, dat alles ons ontnomen kan worden, behalve dat ene iets, die laatste vrijheid die ieder van ons bezit, namelijk de vrijheid om te kiezen hoe we in elke gegeven omstandigheid reageren. En hoewel deze woorden van wijsheid niet de mijne zijn, spreek ik ze uit met al de liefde die ik in me heb. Want als er al iets is waarvan ik wens dat je het nooit meer vergeet dan is het wel dit: dat zelfs de meest onbeholpen stakker, geconfronteerd met een gebeurtenis, of lot dat hij niet kan veranderen, toch boven zichzelf kan uitstijgen, zijn ogenschijnlijke beperkingen kan overstijgen en op die manier niet alleen zichzelf maar ook zijn omgeving zal verlichten. Want hoe slecht de dingen er ook kunnen voorstaan, hoe hard of moeilijk het leven en sommige mensen ook kunnen zijn, er zijn altijd manieren te vinden om tegenslag in voorspoedig welslagen te veranderen. Laat je daarom door niets of niemand de moed ontnemen en blijf luisteren naar de stem van je eigen hart.’ Hij nam me heel erg stevig vast, knuffelde me innig en lief, greep vervolgens naar mijn portefeuille en begon als door het dolle heen achter een net voorbijrijdende ijsjeskar te rennen. Ach, wat ben ik blij dat hij op zijn eigen bijzondere manier toch steeds weer de smaak van het leven weet te pakken…
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archief
Onderwerp
|